منشور ملي يا راهي براي مطرح شدن

با تخاصم بيشتر غرب بر عليه جمهوري اسلامي ايران اپوزيسيون خارج از كشور رمقي تازه گرفته و بوي كباب شنيده .

تهيه منشور ؛ تجمع در مقابل سفارت خانه هاي خارج از كشور ، مزاحمت براي سفر رياست جمهوري ؛ مصاحبه هاي جور واجور و....

نكته اول  اين حركات همزماني آن با تهديدات بالقوه اي ايست كه تقريبا در طول مدت حاكميت جمهوري اسلامي اگر نگوييم بي سابقه كم سابقه مي باشد .

براي تفهيم اين موضوع يك مثال تاريخي واجب است . در تاريخ يونان روزي مردم اين سرزمين هدف حمله قومي قرار گرفتند و قوم مهاجم با منجنيق به سوي قلع يونانيان سنگ پرتاب مي كردند . مقاومت يونانيان به گونه اي بود كه تمامي سنگ هاي در دسترس دشمن تمام شد و آنان براي كسري سنگ به سراغ يكي از اماكن تاريخي همجوار رفتند تا از سنگ هاي اين مكان براي حمله به يونانيان استفاده كنند. وقتي يونانيان ميهن پرست اوضاع را چنين ديدند و اماكن تاريخي خود را در خطر ديدند آتش بس داده و سنگ مورد نياز دشمن را در اختيارش گذاشتند و دوباره  دفاع را شروع كردند .

حال از اين اپوزيسيون يك سئوال اساسي واجب است .

شما كه ادعاي عشق به ايران و دفاع از اين سرزمين را داريد در شرايط حاضر به كدام سو نظر داريد ؟

آيا آرزو نمي كنيد هرچه سريعتر ايران هدف تاخت و تاز دشمن قرار گيرد؟

و در اين گير دار آيا شما در خلوت خود ازاحساس  همكاري با بيگانگان در رنج نيستيد ؟

مساله انرژي هسته اي يك ميراث ملي است كه خارج از چهارچوب حكومتي ميلياردها دلار سرمايه ملي را مصرف نموده و حال اين سرمايه عظيم ملي با فشار دشمن در حال از دست رفتن است . و در صورتي كه بيگانگان  موفق به از پاي دراوردن جمهوري اسلامي در اين گيرو دار شوند آيا شما در از بين بردن اين سرمايه ملي سهيم هستيد يا نه ؟

ما نيز در راستاي سياست جمهوري اسلامي مايل به حل مصالمت اميز اين مساله هستيم و توقع آن است كه مشكلات داخلي كشور بصورت داخلي حل شود . نه انكه نيروهاي مخالف حاكميت به ابزاري براي فشار بيگانگان مبدل گردند.

تهديد حمله به ايران اين توقع را در مردم ايران ايجاد مي كند كه هر ايراني با هر عقيده و مسلك اين تهديدات را محكوم و در راه جلوگيري از جنگ احتمالي دست به هر اقدامي حتي خودسوزي بزند . نه آنكه به ابزاري براي فشار بيگانه مبدل شوند .

خروج سازمان مجاهدين از بلك ليست يك ابزار فشار بر جمهوري اسلامي بود و اگر سركردگان اين سازمان به فكر كمك به كشور بودن در شرايط فعلي اين خروج را رد مي كردند .

نه آنكه بخواهند به جمهوري اسلامي كمك كرده باشند بلكه به فكر اينده و سرمايه هاي ملي كشور باشند .

به يقين مي توان گفت هيچكس خواستار جنگ نيست مگر آنكه در امكان پيروزي به قطع يقين برسد . آيا حركات اخير اپوزيسيون در فراهم آوردن اين قطع يقين براي دشمن قدم برنداشته اند.

دنيا به جمهوري اسلامي بي اعتماد است . اما اين بي اعتمادي دنيا چرا بايد بيش از پانصد ميليارد دلار خسارت  بر گرده مردم ايران وارد آورد.

آيا هيچ يك از اپوزيسيون اين  نظر رسانه اي را مطرح كرده  كه غرب بايد بابت نگراني اش كليه خرج كرد مردم ايران در زمينه انرژي هسته اي را بپردازد تا جمهوري اسلامي نيز به نگراني آنان خاتمه دهد؟

اپوزيسيون در طول حاكميت جمهوري اسلامي به واكسني براي جمهوري اسلامي مبدل شده و بزرگترين خدمت اش به مردم ايران آنست كه اموخته اند گول هيچ شعار ديگري را نخورند .

همانطور كه با اين همه تبليغ براي منشور دست نوشته شان تنها توانسته اند پنج هزار امضاء جور كنند.

 آيا اين اپوزيسيون ناكارامد هيچ از خود مي پرسد سن بازنشستگي اش كي فرا ميرسد ؟